Ślub to wspaniały moment w życiu, powiedzenie sobie „tak” to zaś wyraz największych, gorących uczuć. Aby do tej uroczystości doszło, przyszły Pan Młody (bo tu tradycja się nie zmienia) powinien oświadczyć się swojej wybrance. Kiedy to zrobi, pięknym pierścionkiem zaręczynowym, pozostaje kwestia organizacji ślubu oraz wesela. A także obrączek ślubnych. Cała symbolika obrączek jest niesamowicie bogata i nie da się jej opisać w kilku zdaniach. Przede wszystkim zacznijmy od najprostszej symboliki. Obrączka to linia prosta – bez początku i bez końca, a więc ma w sobie coś z nieskończoności. To, wierząc żyjącym w antyku, symbol wieczności. Otwarty okrąg, jak to jest w przypadku tego niebanalnego pierścionka, ma symbolizować zaś bramę i swoiste przejście w zupełnie nowy świat. Można powiedzieć, że małżeństwo jest właśnie takim nowym życiem – już nie w pojedynkę, ale we dwoje. Warto również wspomnieć o słowach „vena amoris”. Oznacza to żyłę, która biegnie z trzeciego palca na lewej dłoni. To ona kieruje się w stronę serca, stąd kiedyś noszono obrączki w tym miejscu. I to jeszcze za czasów antyku.
Kto wymyślił obrączki ślubne?
Nie tylko poprzednie symbole wynieśliśmy z antyku. Znów musimy wspomnieć o czasach starożytnych, i to nie bez powodu. Ten zwyczaj pochodzi z Rzymu. Pierścień był małżeńskim węzłem, który gwarantował zawarcie związku małżeńskiego. W dawnych czasach wykonywano go z materiałów naturalnych – na przykład wytrzymałych części roślin, a następnie z kości czy skór zwierząt, a także trwalszego metalu. Specyficzny kształt obrączek ma charakter magiczny – a przynajmniej w tę magię wierzono przez tysiąclecia. Także teraz ich wybór ma charakter uczuciowy, wręcz duchowy. Nierzadko słyszy się historie o obrączkach przetopionych z rodowej biżuterii, aby były mocniejszym, wyraźnym symbolem uczuć Młodych. Jednak ta ówczesna wiara pozwalała wierzyć, że w związek nie wedrą się żadne złe duchy czy emocje, które zniszczą małżeńską więź. Obrączki to, aktualnie symbol silnego uczucia, jak i zaufania. Warto o tym pamiętać.
Z czego wykonywało się obrączki?
Aktualnie bardzo popularne jest nie tylko klasyczne złoto, ale również złoto białe. Nieregularne formy, wzruszające grawery. To wszystko po to, by wyrazić w nietypowy sposób gorące, miłosne uczucia. Kiedyś materiał, z którego tworzono ten symboliczny pierścionek, był inny. W Egipcie na przykład również stosowano naturalne elementy, ale także żelazo, złoto i srebro. Złote obrączki zyskały popularność w Europie dużo później. Na początku Włosi wykonywali obrączki ze srebra, podobnie jak później Anglicy i Francuzi. Diament również zaczął być popularny w Italii – ze względu na wierzenia Włochów, że jest on symbolem czystości i zgody. Dzisiaj, oprócz złota białego i żółtego, coraz popularniejsze staje się złoto różowe. Młode Pary wybierają obrączki nietypowe, ponieważ są one stworzone z połączenia tych trzech materiałów. Złoto białe, żółte oraz różowe w takim zestawieniu jest niesamowicie efektywne, a obrączki – jedyne w swoim rodzaju. Coraz popularniejsze są obrączki z wytrzymałego, trwałego drewna żelaznego. Profesjonalni złotnicy łączą drewno z żółtym złotem, a także z kamieniami szlachetnymi, czyli diamentami. Cała gama surowców, z których można wykonać ślubne obrączki, pozwoli na wybranie indywidualnego projektu – który będzie zachwycał całe życie.
Jak nosiło się kiedyś obrączki?
Okazuje się, że do II wojny światowej, obrączki nosiły… jedynie kobiety, żony. Mężczyźni unikali tego wedle obyczaju. Jednak widmo śmierci i walka za ojczyznę sprawiały, że ta niepozorna obrączka była duchowym wsparciem. Codziennie przypominała walczącym, że mają kobiety, do których muszą wrócić. Na końcu zostawiliśmy ostatnia ciekawostkę z tej kategorii – żony noszą bowiem obrączkę na prawej dłoni. Wdowy zaś noszą je na dłoni lewej. Czasami, podczas podróży po świecie, można zauważyć, że obrączki w innych krajach nosi się odmiennie. Podobnie jak my, obrączki noszą Norwegowie, Duńczycy czy Hiszpanie. Na lewej dłoni obrączkę noszą zaś Francuzi, Szwedzi czy Włosi.